تیم محققین دانشگاههای بردفورد و دورهام دندان کودکان و بزرگسالان قرن 19 را  که در ایرلند دوران قحطی فوت شده و دفن شده بودند و همچنین کودکان دفن شده در همین دوران در لندن را مورد بررسی قرار دادند.

آنها دریافتند که ترکیب زیستی شیمیایی دندان که در رحم مادر و طی سالهای اولیه زندگی کودک شکل گرفته است نه تنها اطلاعاتی را در مورد سلامتی مادر نشان می دهد بلکه تفاوتهای عمده ای را بین جنین هایی که مردند و آنهایی که زنده مانده و فراتر از دوران کودکی رفته اند نشان می دهد.

یافته های باستان شناسی – که در ژورنال امریکایی Physical Anthropology به چاپ رسید- اکنون در دندانخای کودکانی که اخیرا در بردفورد و سودان متولد شده اند بررسی شده است. اگر الگوی مشابهی در مادران و کودکان امروزی مشاهده شود، محققین امیدوارند این یافته ها منجر به یک تست ساده روی دندان نوزادان جهت پیش بینی مشکلات سلامتی بالقوه در این کودکان در سنین بزرگسالی شود.

ما میدانیم که استرس و رژیم غذایی نامناسب در مادران، هم در طول دوران بارداری و هم طی دوران شیردهی، می تواند روی رشد کودک تاثیر منفی گذارد. در گذشته این حرف بدین معنا بود که کودکان بیشتری می مردند و امروزه چنین کودکانی مشکلات سلامتی در آینده خواهند داشت. در حالیکه استرس مادر گاهی روی کودک علائم اشکاری از جمله وزن کم در هنگام تولد دارد اما همواره اینچنین نیست. بنابراین یک بررسی ساده روی دندانهای کودک می تواند اطلاعات مفیدی را در مورد ریسکها و مخاطرات سلامتی وی در آینده در اختیار شما قرار دهد.

سطح ایزوتوپهای کربن و نیتروژن در طول استخوان و دندان، و رابطه ی بین این دو، با رژیم های غذایی مختلف تغییر می کند بنابراین سرنخهای دندان نوزاد می تواند اطلاعاتی را در زمینه رژیم غذایی مادر در طول دوران بارداری و رژیم غذایی کودک پس از تولد نشان دهد. نخستین مولار دائمی نوزاد در همان روزهای آغازین تولد شکل می گیرد و در دوران بزرگسالی به همان وضعیت باقی می ماند. هر لایه ای از دندان به حدود 4 ماه از رشد بستگی دارد که از رحم مادر شروع شده و هر یک به دورانی از زندگی نوزاد ارتباط دارد.

سطح ایزوتوپهای نیتروژن در افرادی که در رژیم غذایی خود پروتئین دریافت می کنند و نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند بالاتر و در افرادی که رژیم غذایی سبزیجات دارند پایین تر است.

هر چند این امر با اطلاعات حاصله از مطالعه کودکان دوران ویکتوریا متفاوت است، کودکانی که ایزوتوپهای نیتروژن بالاتری داشته اند در بزرگسالی زنده نمانده اند، بلکه انهایی که زنده مانده اند سطح ایزوتوپ نیتروژن کمتر و ثابتی در سالهای اولیه زندگی داشته اند.

پژوهشگران این طرح امیدوارند با بررسی نتایج حاصل از مطالعه کودکان در عصر ویکتوریا و بررسی کودکان امروزی بتوانند به آینده کودکان کمک نمایند.