محققان دانشگاه نیویورک در سال 2010 پس از بررسی اطلاعاتی 20 ساله ، متوجه ارتباط بین التهاب لثه و آلزایمر شدند.

محققین دانشگاه نیویورک توصیه کرده بودند که باید دو بار در روز و بمدت 2 دقیقه مسواک زد. 152 نفر در این طرح شرکت نمودند. این مطالعه 20 سال به طول انجامید و در سال 1984 به پایان رسید. مقایسه عملکرد شناختی بین داوطلبین 50 تا 70 ساله نشان داد که بین التهاب لثه ها و کاهش توانایی شناختی ارتباط بسیار قوی ای وجود دارد. در سال 2013 محققین بریتانیایی نمونه های ار مغز 10 بیمار آلزایمری را با 10 فرد سالم مقایسه کردند. آنالیزها نشان داد که باکتری Porphyromonas gingivalis در نمونه های مغزی بیماران آلزایمری وجود دارد اما در افراد سالم اثری از این باکتری مشاهده نمی شود. نکته جالب این است که این باکتری اغلب با بیماری های لثه ای مزمن مشاهده می شود. این محققین مطالعه خود را در سال 2014 در مدل های دیگری دنبال کردند. نتایج نشان می دهد دو نمونه از سه باکتری دخیل در ایجاد بیماری های لثه ای قادر به حرکت و مهاجرت به بافت مغزی هستند!. این باکتری های متحرک می توانند از دو مسیر دهان را ترک کرده و وارد مغز شوند. یکی از این روش ها خزیدن از طریق عصب هایی است که ریشه دندان را به مغز متصل می کنند و مسیر دیگر ورود غیر مستقیم از طریق جریان خون به مغز است. این محققین می گویند که در بیمارانی که دچار خونریزی لثه هستند، باکتری های عامل بیماری های لثه ای هر زمان که ما دهان را تمیز می کنیم یا غذا می خوریم، وارد سیستم گردش خون می شوند.